-
1 przeciętność
f.mediocrity, ordinariness; ponad przeciętność out of the ordinary, above the ordinary.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przeciętność
-
2 wzn|ieść
pf — wzn|osić impf (wzniosę, wzniesiesz, wzniesie, wzniósł, wzniosła, wznieśli — wznoszę) Ⅰ vt 1. (unieść) to lift a. raise [sth] up, to lift (up), to raise (up) [batutę, głowę, rękę, szablę] 2. (postawić) to erect [barykadę, budynek]; to build [pomnik, posąg] 3. (wzniecić) to raise, to stir [sth] up, to stir up [dym, kurz, pył] 4. (wydać) to raise [okrzyk] Ⅱ wznieść się — wznosić się 1. (unieść się) [mgła] to lift; [pierś, ramię, poziom wody, słońce] to rise (up) 2. (wzlecieć) [balon, ptak, samolot] to ascend; [dym, para] to rise (up) (w coś into sth) 3. (rozlec się) [jęk, krzyk] to arise, to go up 4. przen. to rise- wznieść się ponad przeciętność to rise above mediocrity- politycy, którzy wznieśli się ponad partyjne podziały politicians who have managed to rise above party differencesⅢ wznosić się 1. (piąć się w górę) [droga] to climb; [grunt, wybrzeże] to rise; [ścieżka] to slope up 2. (wystawać) [szczyt] to jut; [budynek, łańcuch górski] to rise (up); [maszt] to stick up- wzgórze wznoszące się nad miastem a hill overlooking the town■ wznieść toast a. kielich to propose a toast- wznosić modły książk. to offer up one’s prayersThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wzn|ieść
-
3 wznosić
impf ⇒ wznieść* * *wznosić okrzyk — to raise a shout; ( na czyjąś cześć) to give a cheer
wznosić toast za kogoś/coś — to propose a toast to sb/sth, to toast sb/sth
* * *ipf.1. (= podnosić) raise; (ramiona, ręce) raise; wznieść oczy raise l. lift one's eyes, look up; wznieść okrzyk raise a shout; ( na czyjąś cześć) give a cheer; wznieść toast za kogoś/coś raise a toast to sb/sth, raise a glass to sb/sth.2. (= budować) erect, put up, raise.3. (= wzniecać kurz) raise, stir up, kick up.ipf.1. (= być unoszonym) be raised, be lifted; ( o falach) surge; wznieść się ponad przeciętność rise above mediocrity.2. (= wzbijać się w górę) rise, soar, ascend; (o słońcu, samolocie) climb.4. tylko ipf. (= piąć się w górę) rise, ascend.5. tylko ipf. (= sterczeć) tower.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wznosić
-
4 przeciętnoś|ć
f sgt mediocrity- wybić się ponad przeciętność to rise above mediocrity a. the run of the millThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przeciętnoś|ć
См. также в других словарях:
ponad — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub wyrazami o funkcji rzeczownikowej) w narzędniku lub bierniku» a) «wskazuje, że coś lub ktoś znajduje się nad czymś, wznosi się, kieruje się powyżej czegoś» Dym płynął ponad ziemią. Ponad ratuszem… … Słownik języka polskiego
przeciętność — ż V, DCMs. przeciętnośćści, blm rzecz. od przeciętny w zn. 2 Przeciętność filmu, utworu. Wyrastać ponad przeciętność … Słownik języka polskiego
miara — ż IV, CMs. mierze; lm D. miar 1. «wielkość przyjęta za jednostkę porównawczą przy pomiarach wielkości fizycznych tego samego rodzaju» Miary handlowe. Miara długości, objętości, powierzchni, ciężaru. Miary czasu. Układ, system miar. Wzorzec miary … Słownik języka polskiego
miara — 1. Dopełniła się, przepełniła się, przebrała się miara, miarka; coś dopełniło miary czegoś, przepełniło miarę czegoś «jest czegoś, zwykle czegoś złego, więcej niż można znieść lub tolerować»: Miarka się przebrała i oczekujemy, że premier dojdzie… … Słownik frazeologiczny
miernota — ż IV, CMs. miernotaocie; lm D. miernotaot «człowiek mierny, nie wyróżniający się niczym dodatnim, nie wybijający się ponad przeciętność; także rzecz małowartościowa, przeciętna, licha» Miernoty odpadły przy egzaminach konkursowych. Na wystawie… … Słownik języka polskiego
mierny — miernyni, miernyniejszy 1. «niewielki pod względem miary, wielkości, ilości, siły; średniej wielkości; średni» Mierny wzrost. Mierna tusza. Mierny pożytek. Mierna cena, wartość. 2. «nie wznoszący się ponad przeciętność, nie wybijający się,… … Słownik języka polskiego
nadzwyczajny — [wym. nad zwyczajny] nadzwyczajnyni 1. «wybijający się ponad przeciętność, bardzo rzadko się zdarzający; niepospolity, niezwykły, niebywały, wyjątkowy» Nadzwyczajna pamięć, siła. Nadzwyczajne zdolności. Nadzwyczajny człowiek. Nie wydarzyło się… … Słownik języka polskiego
średni — 1. «znajdujący się pośrodku między małym a dużym; pośredni pod względem miary, objętości, ilości, siły, wielkości itp.» Średni wzrost. Średnia fortuna. Średnie tempo. Średnie pokolenie. Była średnią w rodzeństwie. ∆ fiz. rad. Fale średnie «fale… … Słownik języka polskiego
wybitny — wybitnyni, wybitnyniejszy 1. «wybijający się ponad przeciętność, górujący nad otoczeniem, uderzający, niezwykły, nieprzeciętny, wyjątkowy» Wybitny uczony. Wybitny artysta. Wybitna postać, indywidualność. Wybitne dzieło. Wybitne zdolności. 2.… … Słownik języka polskiego
kolosalnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} ogromnie, niezwykle, nadzwyczajnie, znacznie ponad przeciętność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kolosalnie zdenerwowany. Kolosalnie bogaty. Pomylić się kolosalnie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nadzwyczajny — {{/stl 13}}{{stl 7}}[wym. nad zwyczajny] {{/stl 7}}{{stl 8}}przym. Ia, nadzwyczajnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wykraczający, wybijający się ponad przeciętność; nieprzeciętny, niepospolity, niezwykły,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
